ساز کوبه ای

خرید اینترنتی ساز کوبه ای سازهای موسیقی به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: آیدیوفون و ممبرانوفون. ایدیوفون‌ها از لحاظ ماده‌ی تولید صدا، با لرزش ماده‌ی خود صدا تولید می‌کنند. این شامل سازهایی مانند زنگ، کلاپرها و جغجغه‌ها می‌شود. در مقابل، ممبرانوفون‌ها با ارتعاش یک غشا صدا تولید می‌کنند؛ به عنوان مثال درام به این گروه تعلق دارد.

اصطلاح “ساز کوبه‌ای” به واقعیت اشاره دارد که بسیاری از صداها واجد خاصیت ضربه زدن هستند. به عبارت دیگر، بیشتر صداهای ممبرانوفون از طریق ضربه‌زدن به ساز تولید می‌شوند. این ضربه می‌تواند به شکل مالش، تکان‌دادن، کندن یا تراشیدن باشد.

هر دو گروه ایدیوفون و ممبرانوفون، معمولاً در ترسیم یا تأکید بر ریتم موسیقی نقش دارند. با این حال، برخی از آواها و غشاها قابل تنظیم هستند و می‌توانند در سازهای ملودی نیز مورد استفاده قرار بگیرند. این دسته از سازها در ارکستر مدرن غربی، به عنوان سومین بخش در کنار سازهای زهی و بادی قرار دارند.

اصطلاح “ساز کوبه‌ای” به سال 1619 بازمی‌گردد، زمانی که میشائیل پراتوریوس، نظریه‌پرداز و آهنگساز آلمانی، از سازهای کوبه‌ای مانند “کلوپفند” (با معنی ضربه زدن به آلمانی) به عنوان نمونه‌هایی از آکوردفون‌های ضربی یاد کرد. این اصطلاح در Etymologiae ایزیدور، اسقف اعظم سویا (سویل)، در قرن هفتم مورد استفاده قرار گرفت.

سازهای موسیقی به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: آیدیوفون و ممبرانوفون. آیدیوفون‌ها سازهایی هستند که ماده‌ی آنها برای تولید صدا می‌لرزد، به عبارت دیگر، صدا با لرزش ماده‌ی ساز تولید می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به زنگ‌ها، کلاپرها و جغجغه‌ها اشاره کرد. از سوی دیگر، ممبرانوفون‌ها با ارتعاش یک غشای کشیده صدا تولید می‌کنند، که در این گروه درام جای دارد.

اصطلاح “ساز کوبه‌ای” به این واقعیت اشاره دارد که بیشتر صداهای این دسته از سازها با ضربه زدن تولید می‌شوند. به طور عمده، نحوه نواختن این سازها شامل ضربه زدن است، در حالی که در سایر روش‌های نواختن مانند مالش، تکان دادن، کندن و تراشیدن نیز به کار می‌روند.

اگرچه بسیاری از آواها و برخی از غشاها قابل تنظیم هستند و این امکان وجود دارد که این سازها برای اجرای ملودی نیز استفاده شوند، اما به طور کلی هر دو گروه آیدیوفون و ممبرانوفون معمولاً برای ترسیم و تأکید بر ریتم در موسیقی به کار می‌روند. سازهای کوبه‌ای به عنوان سومین بخش از ارکستر مدرن غربی، که دیگری از سازهای زهی و بادی تشکیل دهنده آن هستند، شناخته می‌شوند.

اصطلاح “خرید اینترنتی ساز کوبه ای” به سال 1619 بازمی‌گردد، زمانی که نظریه‌پرداز و آهنگساز آلمانی موسیقی، میشائیل پراتوریوس، از سازهای کوبه‌ای مانند “کلوپفند” (با معنی ضربه زدن به آلمانی) به عنوان نمونه‌هایی از آکوردفون‌های ضربی یاد کرد. این اصطلاح در Etymologiae ایزیدور، اسقف اعظم سویا (سویل)، در قرن هفتم مورد استفاده قرار گرفت.

علاوه بر این، دسته‌های دیگری نیز وجود دارند که مانند آیدیوفون‌های دوشاخه، آواهای خراشیده، خراشیده شده، عینک‌های اصطکاکی و آواهای دمیده نیز جزء این تقسیم‌بندی می‌شوند.

ممبرانوفون

آلات موسیقی که در آنها محیط تولید صدا یک غشای ارتعاشی است، به چهار گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

1. طبل‌های کتری و طبل کاسه‌ای:

   • طبل‌های لوله‌ای: شامل استوانه‌ای، بشکه‌ای، مخروطی، دو مخروطی، ساعت شنی، جامی، یا کم‌عمق هستند.
   • طبل‌های جغجغه‌ای: غشاء آنها توسط گلوله‌های محصور شده یا با انتهای گره دار یک بند یا بند ناف به حرکت در می‌آیند.

2. درام‌های اصطکاکی:

   • با غشاءهایی که در اثر اصطکاک به ارتعاش در می‌آیند.

3. میرلیتون‌ها:

   • با صدای ساز یا صدای انسان، غشاء آنها به حرکت در می‌آید. میرلیتون‌ها اصطلاحاً به جای آلات موسیقی واقعی، اصطلاحاً به عنوان اصلاح کننده صدا هستند، زیرا آنها هیچ صدایی برای خود ندارند.

در این گروه‌ها، درام‌های کتری و درام‌های لوله‌ای به دو شکل قابل تنظیم و غیرقابل تنظیم تقسیم می‌شوند، خرید اینترنتی ساز کوبه ای در حالی که درام‌های اصطکاکی و میرلیتون‌ها قابل تنظیم نیستند. غشاهای این سازها و درام‌های اصطکاکی با ضربات کوبه‌ای در ارتعاش قرار می‌گیرند، در حالی که غشای میرلیتون‌ها با برخورد امواج صوتی به ارتعاش در می‌آیند.

به طور دقیق، پوسته سازها و درام‌ها بخشی از صوت را ایفا می‌کند و تنها به عنوان تشدیدکننده عمل می‌کند. قطر سر یک درام یا طبل بر تنظیم صدا تأثیر دارد و هرچه قطر یک سر بیشتر باشد، صدای آن عمیق‌تر می‌شود. همچنین، کشش پوسته نیز بر تنظیم صدا تأثیر دارد و هرچه کشش آن بیشتر باشد، زیر و بمی بالاتر است. در فرهنگ غربی، تنها طبل‌هایی که با صدای مشخصی تنظیم می‌شوند، طبل‌های کتری (تیمپانی ارکسترال) هستند.

طبل‌های کتری و طبل‌های لوله‌ای را می‌توان با دست، کوبنده، یا ترکیب هر دو نوع از این روش‌ها زد. کوبنده‌ها ممکن است کالا موزیک به شکل استوانه‌ای، چماق‌شکل، مستقیم، منحنی یا زاویه‌دار باشند و همچنین دارای دستگیره یا بالشتک باشند. طبل‌های اصطکاکی نیز می‌توانند با مالش غشاء با یک تکه پوست، چوب یا طناب اصطکاکی وارد شده به بالا و پایین یا با مالش غشاء با انگشتان خیس نوازنده به صدا درآیند. این آلات موسیقی در مختلف نقاط جهان از جمله آفریقا، قاره آمریکا، اروپا، آسیا (هند و ژاپن) و هاوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

میرلیتون‌ها با هدایت ستون هوای ارتعاشی صدا تولید می‌کنند، خواه این ارتعاش از طریق انسان (مانند کازو) یا از طریق ابزار (مانند رزوناتورهای زیلوفون آفریقایی) صورت گیرد، یا با نگه داشتن غشاء در برابر لرزش نوازنده به صدا درمی‌آید. این آلات موسیقی با تنظیم پیچ‌ها یا تنظیم کشش غشاء تحت تأثیر قرار می‌گیرند. تارهای صوتی از جنس میرلیتون‌ها نیز توسط نوازندگان برای ایجاد صدا به کار می‌روند.

علاوه بر چهار دسته اصلی ممبرانوفون‌ها، گروه کوچکی از طبل‌های زمینی و درام‌های قابلمه نیز قابل تشخیص است. طبل‌های زمینی معمولاً از پوست حیوانی ساخته می‌شوند و در ساده‌ترین حالت از روی دهانه یک گودال کشیده شده است. این طبل‌ها به وسیله زنان در آفریقا و استرالیا نواخته می‌شوند و می‌توانند توسط چندین بازیکن با چوب به صورت همزمان نواخته شوند. این آلات معمولاً غیرقابل حمل هستند. نوع مشابهی از سازها با کشیدن پوست بر دهانه کدو یا دیگ گلی ساخته می‌شد. در سوازی‌های جنوب آفریقا، این پوست‌ها چسبیده نمی‌شوند بلکه محکم نگه داشته می‌شوند.

سازهای کوبه ای در اروپا

اروپا بیشتر سازهای کوبه ای خود را مستقیم یا غیرمستقیم از فرهنگ های پیچیده خاورمیانه باستان یا از مصر دریافت کرد، کشوری که یونانیان و رومیان آن را به جای آفریقا بخشی از آسیا می دانستند (روشی که در این مقاله دنبال خواهد شد. برای آسودگی).

دوران باستان اروپایی

در دوران باستان اروپایی، انواعی از ادیوفون‌ها شناخته می‌شدند. در رقص‌های گروهی مانند رقص‌های مائنادها (شرکت‌کنندگان زن در آیین‌های دیونوسیایی) و رقص‌های دیگر، که به صورت جفتی اجرا می‌شدند، خرید اینترنتی ساز کوبه ای ادیوفون‌ها به عنوان همراهی برای auloi (پیپ‌های نی یونان باستان) به کار می‌رفتند و بر روی ریتم تاکید داشتند. در آن دوره، از سازهایی مانند کروپزای یونانی (که به عنوان کروپالا نیز شناخته می‌شد) برای تاکید بر ریتم در کف‌زدن‌های رقص‌گران استفاده می‌شد. سایر سازها شامل زنگ، سنج، ēcheion ناشناس، و ابزاری به نام “برنز” (گالکو) بودند، که احتمالاً یک دیسک فلزی کوبه ای بود.

موقعیت‌های مختلف از سازهای مختلف برنزی برای اهداف مختلفی استفاده می‌شد. در آیین‌های دینی مانند آیین‌های مصری داعش، که به یونان و روم گسترش یافت، سیستروم (آلت موسیقی با ستون هوای ارتعاشی) نیز معمولاً در دست یک کشیش یا کاهن بود. از طبل‌ها، زنگوله‌ها و دیگر سازها به عنوان وسایل آپوتروپیک (در حفاظت در برابر شر) نیز استفاده می‌شد.

این سازها با زنگ‌ها و دیسک‌های برنزی نشان‌دار شده و از آنها برای ایجاد صداهای مختلف و همچنین در مراسم‌های مذهبی و فرهنگی استفاده می‌شدند. به عنوان مثال، در زمان کسوف ماه، زنگوله به صدا درمی‌آمد و به عنوان قدرت پاکسازی و دفع آلودگی‌ها شناخته می‌شد. همچنین نوازندگان از سازهای برنزی برای ایجاد صداها و جلب توجه در رقص‌ها و مراسم‌های مختلف استفاده می‌کردند. این ابزارها نقش مهمی در فرهنگ‌ها و تاریخ اروپای باستانی ایفا می‌کردند.

سنج‌هایی که با فنجان‌های عمیق همراه با یک طبل نواخته می‌شدند، خرید اینترنتی ساز کوبه ای در مراسم مذهبی و در رقص‌های سکولار به صدا درآمدند. سنج‌های چنگالی معروف به کروتالا از مصر به یونان و روم سفر می‌کردند و سنج‌های انگشتی از شرق، عمدتاً برای رقصندگان معرفی شدند، که یک جفت به انگشت شست و وسط هر دست وصل می‌شد.

در میان قدیمی‌ترین سازها، جغجغه‌ها در اصل عملکرد تعویذهای پیشگیری‌کننده و اسباب‌بازی‌های کودکان را با هم ترکیب می‌کردند و هر دو عملکرد تا اواخر دوران روم به همزیستی ادامه دادند.