ساز ویولن

خرید اینترنتی ساز ویولن یکی از شناخته شده ترین و پر نواخت ترین سازها در جهان است. ساز ویولن یک ساز آرشه ای از خانواده زهی است. بدنه آن از چندین نوع چوب ساخته شده است و دارای یک صفحه انگشت بدون فر در گردن است. رشته ها از یک طرف به میخ های کوک و از طرف دیگر به دمی که از روی یک پل می گذرد وصل می شوند. پل ارتعاش سیم ها را به بدنه توخالی ساز منتقل می کند که صدا را تقویت می کند.

ویولن کوچکترین و بلندترین ساز در خانواده سازهای زهی است که هنوز هم در حال استفاده است. رشته ها معمولا از فولاد، مواد مصنوعی یا روده ساخته می شوند. با این حال، کوچکترین و بلندترین سیم ها گاهی از طلا یا نقره ساخته می شوند، زیرا می توانند در عین حفظ استحکام لازم برای نواختن، بسیار نازک باشند.

سازهای موسیقی ویولن معمولاً با کشیدن یک آرشه روی سیم ها نواخته می شوند که باعث ارتعاش آنها می شود. کمان استاندارد مدرن به طور سنتی از چوب برزیل و موهای دم اسب ساخته می شود، اگرچه امروزه بسیاری از مواد مصنوعی استفاده می شود. در یک انتها یک تنظیم کننده پیچ موها را سفت یا شل می کند و در کنار آن دسته، یک بالشتک شست معمولاً از چرم یا پلاستیک ساخته می شود. کمان‌ها را گهگاه با رزین می‌مالند تا موها رشته‌ها را به‌طور متناوب بگیرد، که همین امر باعث لرزش می‌شود.

ویولن در انواع مختلفی از ژانرها استفاده می شود، اما در موسیقی کلاسیک غربی برجسته تر است. آنها همچنین در موسیقی محلی، بلوگراس، جاز، کلاسیک هندی و موسیقی ایرانی بسیار محبوب هستند. گاهی اوقات به طور غیر رسمی کمانچه نامیده می شود، این یک نام مستعار است و به نوع خاصی از ویولن یا ژانر موسیقی اشاره نمی کند. به عنوان یک یادداشت جانبی، شخصی که خرید اینترنتی ساز ویولن را می سازد یا تعمیر می کند، لوتیر نامیده می شود و بیشتر ویولن های سطح بالا به طور سنتی به صورت انفرادی با دست ساخته می شدند که امروزه نیز استاندارد است.

تاریخچه ویولن

ویولن از بسیاری از سازهای زهی که پیش از آن ساخته شده اند به عاریت گرفته شده است و بنابراین شباهت هایی با بسیاری از اولین سازهای زهی دارد. با این حال، اولین ویولن واقعی به شکل کنونی در اوایل قرن شانزدهم ایتالیا ساخته شد. اولین ویولن ها در موسیقی عامه پسند، به ویژه برای رقص استفاده می شد. در قرن هفدهم، ویولن به عنوان ساز زهی غالب در موسیقی مجلسی جایگزین نسل قبلی خود، ویول شد. در این زمان بود که ویولن وارد ارکسترها شد و بسیاری از آهنگسازان برجسته شروع به نوشتن موسیقی انفرادی برای ویولن کردند.

در طی حدود 100 سال پس از اختراع آن، اولین سازندگان خرید اینترنتی ساز ویولن به نسبت های متوسطی که تبدیل به استاندارد می شد، اکتفا کردند. در طول قرن بعد، تغییرات جزئی ایجاد شد، به ویژه قوس باریکتر در شکم ساز و بدنه کم عمقتر. در قرن نوزدهم، به دلیل افزایش محبوبیت تکنوازان ویولن و ظهور سالن های بزرگ، پل بلندتر شد و بدنه آن صاف تر شد. نتیجه این تغییر نهایی در طراحی، یک لحن قوی تر و درخشان تر بود که جایگزین لحن ظریف تر قبلی خود شد.

در قرن بیستم، ویولن به یکی از اولین سازهای الکتریکی تبدیل شد. ویولن الکتریکی که در دهه 1920 ساخته شد، از یک تقویت کننده برای بزرگنمایی ارتعاشات تولید شده توسط سیم ها استفاده می کند. ویولن های الکترونیکی مدرن امروزی دوباره طراحی شده اند تا از بازخورد رزونانس بدنه توخالی جلوگیری شود. این ویولن ها بدنه باریک و محکمی دارند که معمولاً فقط تا عرض سیم ها کشیده می شود و معمولاً از کولار، شیشه و الیاف کربن ساخته می شوند. صدای ویولن الکتریک را می‌توان «خام‌تر» از لحن گرم تولید شده توسط ویولن سنتی توصیف کرد و به همین دلیل در موسیقی راک و الکترونیک محبوبیت دارند.

انواع ساز ویولن

محبوب ترین نوع ساز ویولن، ساز سنتی تمام اندازه است که استاندارد 300 تا 400 سال گذشته بوده است. ویولن‌های فرکشنال در اندازه‌های کوچک‌تر متعددی عرضه می‌شوند که معمولاً توسط کودکان یا بزرگسالان با قاب‌های کوچک استفاده می‌شود که انگشتان آن‌ها برای رسیدن به موقعیت‌های صحیح کافی نیست. اگرچه این ویولن‌ها در اندازه‌های استاندارد مانند 7/8، 3/4 و 1/2 می‌باشند، اما توصیفی از نسبت‌های نسبی نیستند، حتی اگر به روشی مشابه یک ویولن با اندازه کامل (4/4) ساخته شوند.

خانواده اکتت ویولن مجموعه ای از سازهای زهی است که در قرن بیستم توسط یک سازنده ویولن آمریکایی ساخته شد. هر ساز مستقیماً بر اساس ویولن سنتی با تغییرات جزئی در هر یک ساخته شده و تعدادی صداهای مشابه اما متفاوت را تولید می کند. در زیر ویولن هایی که خانواده اکتت را تشکیل می دهند آورده شده است:

• ویولن سه گانه

• ویولن سوپرانو

• ویولن مزا

• ویولن آلتو

• ویولن تنور

• ویولن باریتون

• ویولن باس

• ویولن کنترباس

تکنیک های ویولن نوازی

ویولن معمولا با استفاده از مجموعه ای از موقعیت های استاندارد دست نواخته می شود. از آنجایی که ویولن فرت ندارد، نوازنده باید دقیقا بداند که انگشتانش را کجا روی سیم ها بگذارد. این از طریق آموزش، تمرین و آموزش گوش آموخته می شود. علاوه بر نوازندگی استاندارد، چندین تکنیک محبوب در چندین ژانر موسیقی مورد استفاده قرار می گیرد. سه تا از محبوب ترین تکنیک های نوازندگی خرید اینترنتی ساز ویولن در زیر توضیح داده شده است.

ویبراتو تکنیکی است که نت هایی با ریتم ضربان دار تولید می کند. این اثر با ترکیبی از حرکت انگشت، مچ و بازو ایجاد می شود. این تکنیک را می‌توان توسط هر بازیکن شخصی‌سازی کرد، اما معمولاً شامل تکان دادن مچ یا آرنج برای رسیدن به نوسانی است که زمین را تعدیل می‌کند.

پیزیکاتو به جای استفاده از کمان برای تولید ارتعاش، سیم‌ها را با انگشت کنده می‌کند. افکت را می توان با هر دو دست ایجاد کرد، اما فقط پیزیکاتوی سمت چپ می تواند یک نت از نظر فنی درست ایجاد کند. این به این دلیل است که دستی که کمان را نگه نمی‌دارد می‌تواند یک انگشت را در موقعیت صحیح روی نخ قرار دهد در حالی که از انگشت دیگر برای کندن درست بالای آن استفاده می‌کند.

هارمونیک تکنیکی است که در سیم‌های باز استفاده می‌شود، سیم‌هایی که بدون هیچ انگشتی روی گردن نواخته می‌شوند. هنگامی که یک سیم باز نواخته شد، سیم به آرامی با نوک انگشت لمس می شود و هارمونیک ایجاد می کند. به جای صدای معمولی، صدای بالاتری به صدا در می آید.

بسته به نحوه استفاده از کمان، تعدادی افکت می توان ایجاد کرد. استفاده از وزن بیشتر روی سیم یا سرعت کمان بیشتر، نت های کمی متفاوت اما بلندتر تولید می کند. همچنین با نواختن نزدیک پل ساز می توان صدای بلندتری تولید کرد در حالی که نواختن نزدیک به صفحه انگشت صدای سبک تری ایجاد می کند. علاوه بر این، روش‌های مختلف تعظیم وجود دارد که مفصل‌های کمی متفاوت را تولید می‌کنند. اینها می توانند برای بازیکنان، معلمان و گروه ها فردی باشند. تعدادی از متداول ترین تکنیک های تعظیم عبارتند از ریکوشت، اسپیکاتو و استاکاتو.

مکانیک ویولن

گام های مختلف تولید شده توسط ویولن بستگی به نتی دارد که هر سیم روی آن کوک شده است. سیم ها با چرخاندن گیره های واقع در جعبه گیره ای در زیر طومار در بالای ساز کوک می شوند. به طور کلی، سفت کردن یک رشته باعث بلندتر شدن گام می شود، در حالی که شل کردن یک رشته باعث می شود که گام کمتر شود.

در موسیقی غربی، چهار سیم در یک پنجم کامل کوک می شوند، یک فاصله موسیقی که از اولین تا آخرین پنج نت متوالی در یک مقیاس امتداد دارد. به طور معمول، چهار سیم با نت های G-D-A-E کوک می شوند. در موسیقی ایرانی، نت‌ها بر روی یکی از دستگاه‌ها کوک می‌شوند، یک سیستم مدال موسیقی ایرانی که یک نوع ملودی را تشکیل می‌دهد. اگرچه تا 50 دستگاه مختلف وجود دارد، معمولاً این چهار سیم به دو صورت E-A-E-A یا E-A-D-A کوک می شوند.

در سبک کارناتیک هند جنوبی، سیم های خرید اینترنتی ساز ویولن به صورت D#-A#-D#-A# یا B flat-F-B flat-F کوک می شوند که دومی مربوط به Sa-Pa-Sa-Pa است. در موسیقی کلاسیک هندوستانی شمال هند، کوک برعکس است که شبیه F-B flat-F-B flat یا Pa-Sa-Pa-Sa است.